Бала күнімізден санамызда қалғаны – әке, шешеміз, олармен қатарластар, тіпті күллі Нұржаудың еңбектеген баласы, еңкейген кәрісі ол десе, ішкен асын жерге қойып, ол жайлы даңқ пен дақпыртқа рахаттана құлақ асады. Мәйтен Матыбаев турасында өздері де білгенін айтып қалуға құштар. Айтқанда шайын ұрттап отырып құлықсыз ауыздарын сылп еткізбейді, жеріне жеткізіп, қоясына қондырып, тұздығын молынан қосып айтады. Әрісін айтпағанда Нұржау, Орлы бойының тұрғындары осы бір Мәйтен деген азамат ауызға іліксе, мейманасы тасиды. Әнтек әңгімеге араласып, ол жайында айтып қалуға көңілдері құштар. Тіпті менің әкем де ақкөңілдігіне салынып, жанары жасаурайтын. Дүйім елді аузына қаратардай ол соншалықты жұрттың бәріне не істеп қойыпты?

Мемлекет басшысы Қасым-Жомарт Тоқаев VIII

Еліміз өз алдына тәуелсіздік алған отыз екі жыл ішінде әлеуметтік жағдайымыз едәуір жақсарғаны жалған емес. Алайда «медальдың екі жағы бар» дегендей, осы сөздің астарына тереңірек үңіліп қарасақ, біздің ойымыз бұдан былай басқаша өрбейтініне таң қалуға болмас. Сөйтсек, көпшілігіміз отыз екі жыл бойы банктерге қарыздар болып келіппіз ғой. Былайша айтқанда, есепсіз несиені үсті-үстіне банкіден ала беріппіз. Оның соңы, несие алушыларды қиын жағдайға қалдырды.

«Қариясы бар елдің қазынасы бар» десек, аузы дуалы, ұрпағына өз тәлім-тәрбиесін көрсетіп, келешекке бағыт-бағдар беріп, жақсылыққа шақырып, жамандықтан қашыратын, бар өмірлік тәжірибесін сіңіріп отыратын ата-әжелер — асыл мұрамыз екені хақ. Үйімізде, бір шаңырақ астында, жанымызда жүрген, бізге бәйтеректей қорған болып отырған үлкендеріміздің жөні бөлек, десе де қартайған өз әке-шешесін баға алмай арнайы мекемелерге өткізіп, жанарларын мұңға шалып қоятындар да бар. Кейде тағдыр тәлкегімен қараусыз қалып, жанашыры табылмай жалғызбасты болған қарияларымыз арнайы мекемелердің тұрғындарына айналады. Жасы ұлғай­ған шақта төрт қабырғаға қама­лып, бұлыңғыр терезеге үмітсіз телмі­ріп, жалғыздықтан жапа шегіп отырғанша, қатарластарымен бірге тұрып, сырласып, шер тартқаны абзал-ақ.