Өткен тарихымызда қазақ мемлекеттілігінің даму мақсатын тұжырымдап берген, туған халқына қызмет көрсетудің жарқын үлгісін көрсеткен қайраткерлердің бірі Мұстафа Шоқай (1890-1941 жж.) болатын. М.Шоқай өз кезегінде қызметтес, мүдделес болған тарихи тұлғаларға жеке басының мүддесі, қарым-қатынасы тұрғысынан қарамады. Ұлт қайраткеріне адам тағдырына аса жауапкершілікпен қарау тән болды. Сондықтан Алаш зияларының өткен өмірі мен халқына қалтықсыз атқарған қызметін бағалап, байыптаумыз бүгінгі күннің өзекті мәселелерінің бірі де бірегейі. XX ғасырдың басында қазақ интеллигенциясы бұған дейін болмаған қарқынмен өркендеп, өсті, кейін олар ұлттық ояну кезеңіндегі сан-салалы қызметтерінде ел мен халық мүддесіне айтарлықтай үлес қосты.

Есімі өңірімізге белгілі азамат, математик ұстаз Борис Жанғалиұлы туралы барынша дәлдікпен,өлшеммен жазуға тиіспін.

1-ші желтоқсанда Қазақстан Республикасының Тұңғыш Президенті күнін еліміз биыл оныншы рет мемлекеттік мейрам ретінде атап өткелі отыр. Жалпы, президент институтына деген мұндай құрмет кездейсоқ емес. «Бұрынғы қазақ жайын жақсы білген адамдар айтыпты: «Би екеу болса, дау төртеу болады» деп. Оның мәнісі — тақ болмаса, жұп билер таласып, дау көбейте береді дегенмен айтылған сөз», — дейді хакім Абай үшінші қарасөзінде. Кезінде парламенттік басқаруды үнемі қолдап жүрген социалист Франсуа Миттеранның 1981-95 жылдары Франция президенті қызметін атқарған мерзімінен соң, мемлекет басқару ісінде президенттік институттың орны ерекше деп бағалағаны әрі оны мойындағаны да бар. «Демократия аралы» деп есептелетін көршілес Қырғыз мемлекетінің де Президент билігін жақтап, Конституциясында бекітуі көп жайдан хабар берсе керек.